در حرکت صد داستان چه می‌گذرد؟

نویسنده: مدرسه نویسندگی

حرکت صد داستان باعث شده منظم بشم هر روز به نوعی با نویسندگی در ارتباطم. نگاهم خیلی تیز شده به شکار ایده‌ها. ممنونم از آقای کلانتری برای درسهای خوبشون و انگیزه دادن و صبوری همیشگیشون.

دیروز پنجاهمین داستانم رو نوشتم .به عبارت دیگه ۵۷ روز از حرکت صدداستان گذشته. روز اولی که پیام حرکت صد داستان رو در کانال مدرسه نویسندگی آقای کلانتری دیدم با خودم گفتم :مگه میشه روزی یه داستان کوتاه حتی در حد زایش ذهن نوشت؟ بعد، دو سه روزی با خودم کلنجار رفتم که میتونم از پس صد داستان توی ۱۲۰ روز بر بیام یا نه؟ آخرش هم با خودم حساب کتاب کردم گفتم: نهایتش اینه که چرت و پرت می نویسم یا هرجا خسته شدم بذارمش کنار! این شد که رفتم و شرکت کردم. اما حالا بعد این مدت ،هم باورم شد که میتونم روزی یه داستان بنویسم؛ همین که خیلی چیزهای زیادی از دوستان دیگه حرکت صد داستان یاد گرفتم .انرژی مثبت و فوق‌العاده خود آقای کلانتری عزیز که بی‌نظیره ! البته این رو هم بگم که واقعا کار آسونی نیست. روزهایی بود که ساعت ها دور اتاق می چرخیدم تا یه ایده واسه نوشتن پیدا کنم. اما هیچ وقت ناامید نشدم و نوشتم. در آخر ممنون از آقای کلانتری عزیز و گروه حرکت صد داستان. در کنار شما بودن لذت بخش ترین حرکت دنیاست. این چند روز را هم که ننوشتم جمعه ها بودن که اونم متعلق به خانواده است.با آرزوی موفقیت برای همه عزیزان

سلام به همه شما عزیزانی که این بیان حال رو میخونید🌹 آرزوی بهترین هارو دارم براتون.
مدتها بود از یه سری عادت های خودم فراری بودم و حالم به شدت بد بود ، علاقه و عشقم به نوشتن را پیدا کرده بودم و با این کلاس و اون کتاب سعی در پیدا کردن مسیرم داشتم ، اما… اشتباهاتی در افکارم ، آرمانگرایی مطلق و مشغله های روزانه و البته دشواری برداشتن اولین قدم!! بهانه ام را جور میکرد برای ننوشتن و امروز و فردا کردن…تا اینکه دوستی از کلاس نمایشنامه نویسی که مدتها قبل ثبت نام کرده بودم و بخاطر کرونا تعطیل شده بود، صفحه اینستاگرام شاهین کلانتری را برای ایده گرفتن به من معرفی کرد…همان لحظه پیج را جستجو و پیدا کردم. استوریش را دیدم…آخرین مهلت ثبت نام در صد داستان! توضیحات این دوره را که خواندم…انگار عالَم دست بدست هم داده بود تا اینجا را پیدا کنم و شاهین کلانتری سالها تلاش کرده بود تا الان این دوره را برای من برگزار کند! تک تک ویژگی ها و قوانینش ، مثل ریسمانی از آسمان به سمت من پرتاب شده بود تا از آن طنابی بسازم و از این احوال کلافه کننده فرار کنم. با وجود مشکلات زیادی که سر راهم بود…بی تأمل درخواست ثبت نام دادم و سر ریسمان را گرفتم.. چون به خدای یوسف عقیده دارم، خدایی که با او ، به سمت درهای بسته میدوی و درهای بسته، یکی پس از دیگری باز میشود.🌸
پس از شروع ایمانم به این کارگاه بیشتر شد، و جذاب ترین قسمتش…اصرار استاد برای نوشتن بود ولو اینکه شلخته و کثیف و بی سرو ته باشد!! مهم نوشتن بود و گرم شدن قلم…و ایجاد عشق مثلثی بین من و کاغذ و قلم!
همان اول ، این حرف استاد که گفتند(هنوز اول راهید ، درگیر قوانین نوشتن و حتی محتوا و فلسفه بافی نشید!
اصلا زباله تولید کنید!! فعلا مهم عمل کردن و رسیدن به عادت نوشتن و انضباط هست) دستگیره ی امید من شد برای ادامه دادن حرکت….
در این دوره ، بودن با کسانی که عشق و شور نوشتن دارند و با انگیزه به حرکتشان ادامه میدهند، حتی بیان دغدغه ها و کلافگی هایشان در گروه و همراهی و همیاری بقیه عزیزان ،
دیدن حس های مشترک ،خواندن داستانهایشان، حتی خواندن گزارش های داستان که فقط شماره و نام آن است…همه و همه…
در مواقع خستگی ، انرژی زیادی به من میدهد تا دوباره دست به دست قلم دهم و بجان کاغذ بیافتم.
.این کارگاه ،نوشتن را به من شناساند و موتور نویسندگی من را روشن
کرد. بنظرم برای کسی که میخواهد نویسنده شود ،حکم واجب را دارد. امیدوارم این سبک منبع الهامی باشد برای تمام کلاس های نویسندگی.
اینجا ، با هر گزارشی که میدهم ، لذت خلق یک ایده ، ایده ایی که بارها مثل روح سرگردان در ذهنم پرسه میزدند و هربار با بهانه های مختلف نادیده میگرفتمشان ،
و لذت شروع و تمام کردن یک داستان ، بندبند وجودم را پر از شور و نشاط میکند.
با وجود اینکه دو هفته دیگر آزمون مهمی دارم و منابعی که هنوز نخواندم و بچه هایی که از سر و کولم بالا میروند و هردم نیازی نو به من دارند و رسیدگی به امور خانه که کاری مداوم و بی مرخصی است،
هرگز دنبال بهانه برای ننوشتن نیستم‌ و دیگر هیچ چیز مانع نوشتنم نیست. این درس بزرگی برایم بود،
چرا که به این باور رسیدم اگر کاری را درست بشناسم ، میتوانم بخواهمش … و وقتی خواستم، دیگر به دنبال بهانه نخواهم بود.
این انضباط را دوست دارم،قطعا گاهی خسته می شوم…کمی استراحت میکنم …
اما با تمام وجود ،پای این تقوای نویسندگیم، که ماحصل این دوره است، می ایستم. و قلم و کاغذ را که یاران دیرین ، اما، تازه آشنای من هستند، رها نمیکنم.

سلام و درود
قبل از حرکت صد داستان به روزانه نویسی‌ها بسنده می‌کردم و گه‌گاهی هم داستان کوتاه می‌نوشتم. اما در این دوره منظم‌تر پیش می‌رم. تمام دغده‌ام نوشتن و پیدا کردن ایده است برای داستان‌ها و این احساس خوبی به من میده‌.
بیشتر از قبل از تنهایی‌م لذت می‌برم و تنهایی برام با نوشتن زیبا و زیباتر میشه.
داستان‌هایی که می‌نویسم در ژانرهای مختلفی هستن و این تجربه کردن واقعا لذت بخشه و باعث میشه توی دنیاهای جدیدی پا بزارم که گاهی باورش واسه خودم هم سخته. آدم‌ها رو بیشتر از قبل دوست دارم. می‌دونید چرا؟ چون وقتی از قصه‌ها و غصه‌هاشون می‌نویسم و شخصیت‌های پیچیده رو خلق می‌کنم، می‌فهمم که هر آدمی شاید یک نکته، یک نکتهٔ کوچیک واسه خوب بودن و عشق ورزیدن توی خودش داره. حالا می‌فهمم چطوری خداوند بی‌قید و شرط ما رو دوست داره و همیشه بهمون مهربونی می‌کنه.

امید که حس‌های زیبا ماندگار باشن ((:

سلام و عرض ادب و تشکر از ٱقای کلانتری و همه همراهان این حرکت
خیلی برایم حالب بود مدتی بود با فشار کاری زیاد هیچ چیز نمی نوشتم حتی یک خاطره کوتاه، مغزم پر شده بود از دغدغه های زندگی و هزاران فکر و خیال، عصبی بودم مدتها بود به خودم سری نزده بودم در این حرکت یک بخش اضافی به زندگیم وارد شده اول مثل یک تکلیف بود ولی حالا نیاز شده باید متمرکز شوم روی چیزی جز کار و مشغله و حس خوبی دارم.

یه تستی تو سایت مدرسه نویسندگی شاهین کلانتری هست که میزان نویسنده بودن شما رو می سنجه. از اونجایی که نیاز به نوشتن محتوی داشتم و همیشه انشای من بعنوان بدترین انشالا سر کلاس ها خونده می شد, تصمیم گرفتم تست رو بزنم . نتیجه اش خیلی من را غافلگیر کرد .(زیاد لو نمیدم که خودتون تجربه اش کنید) . به محض دیدن استوری آقای کلانتری در خصوص این دوره
تصمیم گرفتم شرکت کنم. کلاس تا اینجا بازده خیلی خوبی داشته و هر هفته در حال یادگیری هستم.

حرکت صد داستان یک فرصت عالی رو پیش آورد که بتونم داستان نوشتن رو شروع کنم امروز داستان شماره ۴۳ رو نوشتم. اولش برام سخت بود و همش فکر می کردم که چه باید بنویسم اما حرکت صد داستان به من یاد داد که باید فقط بنویسم الان بدون هیچ فکری دفتر رو باز می کنم بالای صفحه شماره داستان رو می نویسم و شروع به نوشتن می کنم و زیبایی ایش اینه که خیلی جالب داستان شکل میگره و برام هم لذت بخشه و هم هیجان انگیز
در کل حرکت صد داستان داره یک عادت زیبای هر روز نویسی رو در من ایجاد می کنه که باعث شده رشد و بهتر نوشتن رو در خودم و نوشته ها حس کنم
پیشنهاد می کنم حتما توی حرکت صد داستان شرکت کنید با صد داستان می تونید یک قصه گوی ماهر بشید
و یادتون باشه بهترین قصه گو برنده است.

سلام
قبل حرکت صد داستان، فقط به نوشتن فکر می‌کردم نه به داستان نویسی. با شرکت در این حرکت هم به نوشتن رسیدم و هم داستان‌‌‌نویسی.
حسِ نوشتن داستان کوتاه خیلی عمیق و پررنگ شده برام، اگرچه گاهی اوقات نمی‌رسم بنویسم، اما در این ۴۵ داستانی که نوشتم، هر کدام با یک حسِ خوب احساس رضایت از خودم، تموم شد.
اینکه در گروهی هستم که در آن استاد کلانتری ما رو با ساختار داستان‌نویسی آشنا می‌کنند، باعث افتخار منه و واقعیت اینه که این کار برام خیلی خیلی روشن‌تر شده و باعث شد که برم سراغ خواندن کتاب‌های بیشتر و هم چنین نوشتن‌های بیشتر…
بنظرم بازخوردهای اساسی که ایرادها و اشکالات داستان ها را یادآوری می‌کنند خیلی میتونه کمک کننده باشه.
تشکر از شما که این حرکت زیبا را راه‌اندازی کردید.

امروز نهمین داستان هم گذشت و راستش اصلا گذر زمان رو احساس نکردم. چشم بر هم زدنی بود و دفتری رنگارنگ از ایده ها، جرقه های ریز و درشت و داستان های حیرت انگیز. صد داستان فرصتی جدید و تازه برای کشف بهتر و بیشتر توانایی هام بود. اعتماد به خودم مهمترین درسی بود که به من داد. شاید شاخ غول صد داستان پیش از حرکتش بزرگ به نظر بیاد اما کم کم وقتی به دنبال ایده های مختلف میگردی، به کمکش عینکی رو پیدا میکنی که نگاهت رو به زندگی، حرفها، تجربیات، خاطرات و کلمات ساده زندگی تغییر میده. هر کلمه دریایی از ایده ها و هر نفس فرصتی برای خلق شگفتی و داستانی تازه میشه که همیشه در کنارمون بودن و ما در برابرشون نابینا بودیم. بی صبرانه مشتاقم هر روز چیزهای جدید از خودم در داستان هام کشف کنم و یاد بگیرم.

واقعا اتفاق بی نظیریست حرکت ۱۰۰ داستان .یه جور اجبار دوست داشتنی و متبرک حداقل برای من که نیاز به جرقه ای برای روشن شدن داشتم.شدم عین ماهی گیرها یک قلاب ماهیگیری در دستم و یک سبد روی کولم دارم برای صید واژه ها .هر جا ،هر زمان.از درون کتابها،شعرها،صفحات مجازی ،یا حتی اهنگها و ترانه های pmc.
شایدم کارگاه گجت تا یه جا یه کلمه نو بگوشم میخوره یا جذاب و متفاووت سریع گردنم بلند میشه و دستام کشیده تا اون کلمه رو از دهان گوینده یا خواننده بقاپم و بزارم توی کوله بار واژگانم.همینطور در مورد موضوعات داستان .شدم یه شنونده صبور و یه بیننده دقیق که حتی از قتل عام مورچه ها به دست پسر کوچکم داستان میسازم .
ممنونم از استاد بزرگوار شاهین کلانتری و سپاس گذارم از تمامی رفقای شریک در این حرکت به پاس بودنشان .
باشد که با هم حماسه ای بسازیم جاودانه

درود به جناب کلانتری عزیز
اول از همه بگم که خیلی خوشحالم که در حرکت بزرگ و جذاب ۱۰۰ داستان حضور دارم.هیچ وقت تصور نمی کردم که روزی یک داستان کوتاه بنویسم ولی الان این اتفاق شیرین برای من افتاده اون هم به لطف شما. قبل از شروع سال جدید یه جمله از شما خوندم که نوشته بودین کلمه ی هدف سالت رو انتخاب کن.و کلمه ی هدف من “تمرین” شد.تمرین نوشتن و نوشتن و دوباره نوشتن تا رسیدن به موفقیت .
برای همه عزیزانی که توی حرکت ۱۰۰ داستان هستند آرزوی روزهای شاد و پر از ایده و موفقیت رو دارم .

با سلام و عرض ادب خدمت جناب کلانتری بزرگوار که دلسوزانه و با تزریق انرژی مثبت ما را در این حرکت یاری دادند.
از تجربیاتم یکی پایبندی به صفحات صبحگاهیست که قبل از حضورم در این حرکت حدود دو ماه پیش شروع کرده بودم و اکنون نیز ادامه می دهم که فوق العاده روش خوبیست برای قویتر شدن دست و قلم نویسندگی. پس از این نکته لازم میدانم روش خوشه سازی را در که قابل ستایش هست و ذهن را سرشار از ایده می کند.
سومین کاری که برای من موثر بوده کلمه ندیسی پشت سر هم آن هم بدون دقفه که حدود یک یا دوصفحه می نوشتم و تقریبا شبیه به مدل خوشه سازیست و بسیار برای قلم بدست بگیران روشی عالی می باشد. بی تهایت سپاسگزارم از جناب عالی و دیگر دوستان خوب در حرکت ۱۰۰ داستان

من نگاهم تمام تغییر کرده از کنار هر چیزی ساده رد نمیشم حتی روی ساده و بی اهمیت ترین چیز ها دقت میکنم،این روزها حرف زدنم کم تر شده دقت به جزئیتا،خوندن،نوشتنم بیشتر شده،حتی میتونم بگم یه جورایی صبور تر شدم چون تو این یک هفته فهمیدم با صبور بودن ایده ها متن ها تمامی حروف الفبا دست به دست هم میدن تا قلم من بهتر بشه.
قبلا منتظر میموندم تا یه اتفاقی بیوفته دست به قلم شم ولی اومدن توی این جمع باعث شده همیشه یه دفترچه دستم باشه بی دلیل نکته برداری کنم و بنویسم.